บันทึกรัก ฉบับคุณแม่มือใหม่ @chililemon ตอน วัฒนธรรมไทย-จีน ภาค2

บันทึกรัก ฉบับคุณแม่มือใหม่ @chililemon ตอน วัฒนธรรมไทย-จีน ภาค2
มาต่อกันที่เรื่องการเลี้ยงน้องพุด ฉบับคุณเเม่มือใหม่ เริ่มต่อเลยค่ะไหว้เจ้า โกนผมไฟ คล้องขากำไลทอง และกินเจ
ไหว้เจ้า เริ่มตั้งแต่ ออกจากโรงพยาบาลมาถึงบ้านวันแรก ตอนนั้นน้องพุดมีอายุ ครบ 4 วัน ก่อนเข้าบ้าน
คนจีนเขาก็มีธรรมเนียมนะจ๊ะ ให้คุณแม่อุ้มเข้ามา แต่ตอนนั้นคุณแม่มือใหม่ อุ้มลูกยังไม่ได้ เลยให้อาโกววว ( ป้า อุ้มแทนก่อน )
จำได้วันนั้นเป็นวันสารทจีน อาม่า ก็อุ้มไป ยืนอยู่หน้ารูปอากง บอกว่า เรามีเชื้อสายสืบทอดแล้ว ( หลานชายคนแรกนะจะบอกให้ อิอิ )คุ้มครองอาซุนเกี๊ยะ ( หลาน ) ด้วยนะ และก็อุ้มน้องพุด ไปไหว้พระ และไหว้เจ้าที่ จี่จู้เอี๊ยะ (ศาลสีแดงๆในบ้านคนจีน )
ไปยืนต่อหน้า แล้วก็ขอพร จากนั้นอาม่าจึงให้อุ้มน้องพุดขึ้นไปที่ห้อง  จากนั้นอาม่าค่อยจุดธูปอีกทีจร้า

โกนผมไฟ คล้องขา  น้องพุดครบเดือน ก็มีการโกนผมไฟ แต่สำหรับน้องพุด อาม่าบอกผมสวย อ่ะ ไม่โกนดีกว่า คือผมน้องพุด มาทรงไหนทรงนั้น ตั้งแต่เกิด คือ ทรงเดียวกับอากงเลย ปาดเป๋ หัวเม่ง รับแสง วิงค์ๆๆ ผมไม่เคยเสียทรงหรือชี้ฟูเลย มาแนวทางเดียวกันตลอด นี่แหละที่มา อาม่าจึงหวงนักหนา ถอดแบบอากงมา แต่หล่อกว่าเยอะ อิอิ ก็ตัดเล็มพอเป็นพิธี แต่ก็ตัดเยอะนะ
แหว่งเลย การตัดเล็บ ขอบอกเลยว่า น้องพุดมีเล็บที่คุณแม่ยังต้องอิจฉา เคยเห็นเล็บนกไหม เรียว แหลม โค้งยาว จิกสุดฤทธิ์  ขนาดแม่ของคุณแม่บอก มือสวยมากๆ อิจฉาจุงเบย อยากได้มั่งอ่า
ก็มีการใส่เษผม เศษเล็บ แล้วค่อย ใส่ใบบัว เอาไปลอยน้ำค่ะ
กำไลทองคล้องข้อขา อาม่าข้างนึง คุณแม่ข้างนึง ก่อนใส่ก็มีการอวยพร ยาวเป็นหางว่าว ใส่เข้าไป คำพูดดีๆๆ
เป็นอันจับพิธ๊
ตอนเอาเศษผม เษเล็บไปลอย ก็บอกไปว่า ขอให้พุดใจเย็นดั่งสายน้ำ อย่าใจร้อน ไม่งองแง เลี้ยงง่ายๆ โตไวๆ
แต่หลังจากพิธี ทั้งหมด พอตกกลางคืนเท่านั้นแหละ น้องพุดก็งองแง เช่นเดิม หนักกว่าเดิมด้วยแหละ
จนขึ้นแม่บ่นเลยค่ะ หนักกว่าเดิม อีกอ่ะ อาม่า.........
กำไลทอง ใส่ได้ 3วันก็ถอดออกค่ะ เพราะ หลุด กลัวหาย แถมน้องพุด ดีดออกจากขาซะอีก คุณป๋าเลยเอาไปเก็บซะ

มีเรื่องประหลาดจะเล่าให้ฟัง
ด้วยความที่คุณเเม่ เห็นลูกร้อง ไม่นอน ชอบนอนสะดุ้ง สะดุ้งนิดนึงก็ตื่น ตดยังตื่น จึงไปวัด หาพระที่รู้จัก พระให้สายสิญญ์มาผูกข้อมือ บอกว่าเด็ดนักเเล
บ่ายนั้นเองคุณเเม่ก็ผูกข้อมือลูก ขณะผูกข้อมือลูกก็ร้องวีดๆๆๆ เราก็ไม่สนใจ นึกว่าร้องปกติ พอตกเย็นเท่านั้นเเหละ ร้องหนัก นมก็ไม่ทาน ร้องจนเกือบ5ทุ่ม เครียดหนักกันทุกคน ตอน3ทุ่มได้ยินเสียงดังปัง ที่กำเเพง เราก็ไปดูนึกว่าใครล้มฟาด ดังมาก เเต่ก็ไม่มีอะไร ตอน5ทุ่ม จู่ๆอาม่าก็พูดขึ้นมาว่า ตัดสายสิญญ์เหอะ ก็ตัดสายสิญญ์ เเล้วพี่เลี้ยงก็ทักว่าเหม็นเน่าอะไร เเต่ทุกคนเงียบ นังเเม่โยนสายสิญญ์ออกนอกหน้าต่าง บอกว่ามาทางไหน กลับไปทางนั้น ไปจุดธูป ขอขมา ทำสิ่งใดผิด ขอโทษด้วย พอตัดสายสิญญ์ออก สักพัก น้องพุด ก็ยอมดื่มนม เเละนอนปกติ รุ่งเช้า เดินหาสายสิญญ์ที่โยนออกไป ก็หาไม่เจอ..